1. జరిగినదంతయు తెలియగానే మొర్దెకై తన బట్టలు చింపుకొని గోనెపట్టలు వేసికొని బూడిదె పోసికొని పట్టణము మధ్యకు బయలువెళ్లి మహా శోకముతో రోదనముచేసి
మత్తయి 11:21

1. But Mordecai, having perceived what was done, tore his clothes, and put on sackcloth, and sprinkled dust upon himself. And having rushed forth through the open street of the city, he cried with a loud voice, A nation that has done no wrong is going to be destroyed!

2. రాజు గుమ్మము ఎదుటికి వచ్చెను; గోనె కట్టు కొనినవాడు రాజు గుమ్మమున ప్రవేశింపకూడదన్న ఆజ్ఞ కలదు.

2. And he came to the king's gate, and stood; for it was not lawful for him to enter into the palace, wearing sackcloth and ashes.

3. రాజుయొక్క ఆజ్ఞయు శాసనమును ఏ సంస్థానమునకు వచ్చెనో అక్కడనున్న యూదులు ఉపవాసముండి మహాదుఃఖములోను ఏడ్పులోను రోదనములోను మునిగినవారైరి, ఆనేకులు గోనెను బూడిదెను వేసికొని పడి యుండిరి.

3. And in every province where the letters were published, [there was] crying and lamentation and great mourning on the part of the Jews: they spread for themselves sackcloth and ashes.

4. ఎస్తేరు యొక్క పనికత్తెలును ఆమెదగ్గరనున్న షండులును వచ్చి జరిగినదాని ఆమెకు తెలియజేయగా రాణి గొప్ప మనోవిచారము కలదై మొర్దెకై కట్టుకొనియున్న గోనెపట్టను తీసివేయుమని ఆజ్ఞ ఇచ్చి, కట్టించుకొనుటకై అతనియొద్దకు వస్త్రములు పంపెను గాని అతడు వాటిని తీసికొనలేదు.

4. And the queen's maids and chamberlains went in and told her: and when she had heard what was done, she was disturbed; and she sent to clothe Mordecai, and take away his sackcloth; but he consented not.

5. అప్పుడు ఎస్తేరు తన్ను కనిపెట్టి యుండుటకు రాజు నియమించిన షండులలో హతాకు అను ఒకని పిలిచి అది ఏమియైనది, ఎందుకైనది తెలిసి కొనుటకు మొర్దెకైయొద్దకు వెళ్లుమని ఆజ్ఞ నిచ్చెను.

5. So Esther called for her eunuch Hathach, who waited upon her; and she sent to learn the truth from Mordecai.

6. హతాకు రాజు గుమ్మము ఎదుటనున్న పట్టణపు వీధిలో నుండు మొర్దెకైయొద్దకు పోగా

6. [This translation omits this verse.]

7. మొర్దెకై తనకు సంభవించిన దంతయు, యూదులను నాశనము చేయుటకు గాను హామాను వారినిబట్టి రాజు ఖజానాకు తూచి యిచ్చెదనని చెప్పిన సొమ్ము మొత్తము ఇంత యనియును అతనికి తెలిపి

7. And Mordecai showed him what was done, and the promise which Haman had made the king of ten thousand talents [to be paid] into the treasury, that he might destroy the Jews.

8. వారిని సంహరించుటకై షూషనులో ఇయ్యబడిన ఆజ్ఞ ప్రతిని ఎస్తేరునకు చూసి తెలుపుమనియు, ఆమె తన జనుల విషయమై రాజును వేడుకొని అతని సముఖమందు విన్నపము చేయుటకై అతనియొద్దకు పోవలె నని చెప్పుమనియు దాని నతని కిచ్చెను. హతాకు వచ్చి మొర్దెకైయొక్క మాటలను ఎస్తేరుతో చెప్పెను.

8. And he gave him the copy [of the writing] that was published in Susa concerning their destruction, to show to Esther. And told him to command her to go in and make supplication to the king, and to beg him for the people, remembering, [he said], the days of your low estate, how you were nursed by my hand- because Haman, who holds the next place to the king, has spoken against us for death. Call upon the Lord, and speak to the king concerning us, to deliver us from death!

9. అంతట ఎస్తేరు మొర్దెకైతో చెప్పుమని హతాకునకు సెలవిచ్చిన దేమనగా

9. So Hathach went in and told her all these words.

10. పిలువ బడక పురుషుడే గాని స్త్రీయే గాని రాజు

10. And Esther said to Hathach, Go to Mordecai, and say,

11. యొక్క అంతర్గృహమున ప్రవేశించినయెడల బ్రదుకునట్లుగా రాజు తన బంగారపుదండమును ఎవరితట్టు చాపునో వారు తప్ప ప్రతివాడు సంహరింప బడునన్న కఠినమైన ఆజ్ఞ కలదని రాజసేవకులకందరికిని అతని సంస్థానములలోనున్న జనులకందరికిని తెలిసే యున్నది. నేటికి ముప్పది దినములనుండి రాజునొద్దకు ప్రవేశించుటకు నేను పిలువబడలేదని చెప్పుమనెను.

11. All the nations of the empire know, that whoever, man or woman, shall go in to the king into the inner court uncalled, that person cannot live. Only to whomsoever the king shall stretch out [his] golden scepter, he shall live; and I have not been called to go into the king, for these thirty days.

12. వారు ఎస్తేరు యొక్క మాటలు మొర్దెకైకి తెలుపగా

12. And Hathach reported to Mordecai all the words of Esther.

13. మొర్దెకై ఎస్తేరుతో ఇట్లు ప్రత్యుత్తర మిచ్చిరాజ నగరులో ఉన్నంతమాత్రముచేత యూదులందరికంటె నీవు తప్పించుకొందువని నీ మనస్సులొ తలంచుకొనవద్దు;

13. Then Mordecai said to Hathach, Go, and say to her, Esther, say not to yourself that you alone will escape in the kingdom, more than all the [other] Jews.

14. నీవు ఈ సమయమందు ఏమియు మాటలాడక మౌనముగానున్న యెడల యూదులకు సహాయమును విడుదలయు మరియొక దిక్కునుండి వచ్చును గాని, నీవును నీ తండ్రి యింటివారును నశించుదురు. నీవు ఈ సమయమును బట్టియే రాజ్యమునకు వచ్చితివేమో ఆలోచించుకొనుమని చెప్పుమనెను.

14. For if you shall refuse to heed on this occasion, help and protection will be to the Jews from another quarter; but you and your father's house will perish. And who knows if you have been made queen for this [very] occasion.

15. అప్పుడు ఎస్తేరు మొర్దెకైతో మరల ఇట్లనెను.

15. And Esther sent the [man] that came to her to Mordecai, saying,

16. నీవు పోయి షూషనునందు కనబడిన యూదులనందరిని సమాజమందిరమునకు సమకూర్చి, నా నిమిత్తము ఉపవాసముండి మూడు దినములు అన్న పానములు చేయకుండుడి; నేనును నా పని కత్తెలును కూడ ఉపవాసముందుము; ప్రవేశించుట న్యాయ వ్యతిరిక్తముగా నున్నను నేను రాజునొద్దకు ప్రవేశించుదును; నేను నశించిన నశించెదను.

16. Go and assemble the Jews that are in Susa, and fast for me, and eat not and drink not for three days, night and day. And I also and my maidens will fast, and then I will go in to the king contrary to the law, even if I must die.

17. అటువలెనే మొర్దెకై బయలుదేరి ఎస్తేరు తనకు ఆజ్ఞాపించిన యంతటి ప్రకారముగా జరిగించెను.

17. So Mordecai went and did all that Esther commanded him. And he sought the Lord, making mention of all the works of the Lord; and he said, Lord God, King ruling over all, for all things are in Your power, and there is no one that shall oppose You in Your purpose to save Israel. For You have made the heaven and the earth, and every wonderful thing in the [earth] under heaven. And You are Lord of all, and there is no one who shall resist You, the Lord. You know all things: You know, O Lord, that it is not in the insolence, nor haughtiness, nor love of glory, that I have done this, to refuse to bow down to the haughty Haman. For I would gladly have kissed the soles of his feet for the safety of Israel. But I have done this, that I might not set the glory of man above the glory of God: and I will not worship anyone except You, my Lord, and I will not do these things in haughtiness. And now, O Lord God, O King, the God of Abraham, spare Your people, for [our enemies] are looking upon us for [our] destruction, and they have desired to destroy Your ancient inheritance. Do not overlook Your peculiar people, whom you have redeemed for Yourself out of the land of Egypt. Hearken to my prayer, and be propitious to Yours in gladness, that we may live and sing praises to Your name, O Lord; and do not utterly destroy the mount of them that praise You, O Lord. And all Israel cried with [all] their might, for their death [was] before their eyes. And Queen Esther found refuge in the Lord, being taken, [as it were,] in the agony of death. And having taken off her glorious apparel, she put on garments of distress and morning. And instead of grand perfumes, she put dung and ashes on her head, and she greatly brought down her body, and she filled every place of her glad adorning with the [torn] curls of her hair. And she sought the Lord God of Israel, and said, O my Lord, You alone are our king. Help me, [I who am] destitute, and have no helper but You, for my danger [is] close at hand. I have heard from my birth, in the tribe of my kindred, that You, O Lord, took Israel out of all the nations, and our fathers out of all their kindred for a perpetual inheritance, and have wrought for them all that You have said. And now we have sinned before You, and You have delivered us into the hands of our enemies, because we honored their gods. You are righteous, O Lord. But now they have not been contented with the bitterness of our slavery, but have laid their hands on the hands of their idols, [in order] to abolish the decree of Your mouth, and to utterly destroy Your inheritance, and to stop the mouth of them that praise You, and to extinguish the glory of Your house and Your altar, and to open the mouth of the Gentiles, to [speak] the praises of vanities, and [in order] that a mortal king should be admired forever. O Lord, do not resign Your scepter to them that are not, and let them not laugh at our fall, but turn their counsel against themselves, and make an example of him who has begun [to injure] us. Remember [us], O Lord, manifest Yourself in the time of our affliction, and encourage me, O King of gods, and Ruler of all dominion. Put harmonious speech into my mouth before the lion, and turn his heart to hate him that fights against us, to the utter destruction of him and of them that consent with him. But deliver us by Your hand, and help I [who am] destitute, and have no one but You, O Lord. You know all things, and know that I hate the glory of transgressors, and that I abhor the manners of the uncircumcised, and of every stranger. You know my necessity, for I abhor the symbol of my proud station, which is upon my head in the days of my splendor. I abhor it as a menstrual cloth, and I wear it not in the days of my tranquility. And Your handmaid has not eaten [at] the table of Haman, and I have not honored the banquet of the king, neither have I drunk the wine of libations. Neither has Your handmaid rejoiced since the day of my promotion until now, except in You, O Lord God of Abraham. O God, who has power over all, hearken to the voice of the desperate, and deliver us from the hand of them that devise mischief; and deliver me from my fear.