1. పిమ్మట సూర్యునిక్రింద జరుగు వివిధమైన అన్యాయ క్రియలను గురించి నేను యోచించితిని. బాధింపబడు వారు ఆదరించు దిక్కులేక కన్నీళ్లు విడుచుదురు; వారిని బాధపెట్టువారు బలవంతులు గనుక ఆదరించువాడెవడును లేకపోయెను.

సొలొమోను తన చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచాన్ని చూశాడు, ప్రసంగి 1:14; ప్రసంగి 2:24; ప్రసంగి 3:12-13, ప్రసంగి 3:22 లో ఇతరుల కోసమని తాను రాసిన నియమాన్ని తానే ఆచరణలో పెట్టడం కష్టసాధ్యమని గమనించాడు. తాను చూచిన దాన్ని బట్టి పూర్తిగా నిరుత్సాహపడిపోయాడు. అతడు చూచినవి హద్దూ, అదుపూ లేని క్రౌర్యం (వ 1-3), అసూయ వల్ల ఒనగూడే ఫలితాలు (వ 4), మూర్ఖత్వం, అసలు సంతృప్తి కలిగించని ఒంటరి కష్టం (వ 7-12), జనప్రీతి, ఉన్నత పదవిలోని అర్థం లేనితనం (వ 13-16). ఇదంతా వ్యర్థం, శూన్యం. మనిషి చేసే పనులన్నీ ప్రయోజనం లేనివి. బావుందని మెచ్చుకునేందుకు వాటిలో ఏ మంచీ లేదు. తమ జీవిత కాలమంతా చేస్తూ ఉండదగిన మంచిని చూపించేది ఏమీ లేదు. “లోకంలో ఉన్నదంతా అంటే శరీరస్వభావం కోరికలు, కండ్ల కోరికలు, జీవితాన్ని గురించిన బడాయిలు తండ్రివల్ల కలిగేవి కావు గాని లోకం వల్ల కలిగేవే. లోకమూ, దాని ఆశలూ గతించిపోతూ ఉన్నాయి...” అంటూ యోహాను తన మొదటి లేఖలో స్పష్టంగా రాసిపెట్టిన దానిలో (1 యోహాను 2:15-17) కొంతయినా సొలొమోను ముందుగానే గ్రహించగలిగాడు. ఇలాంటి లోకంలో జీవించడం కంటే చావే మేలని సొలొమోను అభిప్రాయ పడ్డాడు. అసలు పుట్టకుండానే ఉంటే అది మరీ ఉత్తమం అనుకున్నాడు (వ 2,3. యోబు 3:1, యోబు 3:20-22 నోట్స్ చూడండి). కొత్త ఒడంబడికలో మనకు వెల్లడైన విషయాలను బట్టి మనం ఎంత కృతజ్ఞతతో ఉండాలి! క్రీస్తు మహిమార్థం మనుషులు పడే ప్రయాసకు కలిగే శాశ్వతమైన పరమార్థం, విలువ అక్కడ మనకు కనిపిస్తాయి (మత్తయి 10:42; యోహాను 12:26; 1 కోరింథీయులకు 15:58). ఈ లోకంలో తన కండ్లెదుట జరిగేవాటి గురించీ, తనకు అనుభవమయ్యే వాటిని గురించీ నిజమైన క్రైస్తవుడు నీరుగారి పోనక్కర్లేదు. దేవుని దగ్గర ఆశ్చర్యకరమైన ఉద్దేశాలు ఉన్నాయి. ఆయన వాటిని తప్పక నెరవేరుస్తాడు (రోమీయులకు 8:18-30).

2. కాబట్టి యింకను బ్రదుకుచున్నవారి కంటె ఇంతకుముందు కాలము చేసినవారే ధన్యులను కొంటిని.

3. ఇంకను పుట్టని వారు సూర్యునిక్రింద జరుగు అన్యాయపు పనులు చూచియుండని హేతువుచేత ఈ ఉభయులకంటెను వారే ధన్యులనుకొంటిని.

4. మరియు కష్టమంతయు నేర్పుతో కూడిన పను లన్నియు నరులకు రోషకారణములని నాకు కనబడెను; ఇదియు వ్యర్థముగా నొకడు గాలిని పట్టుకొనుటకై చేయు ప్రయత్నమువలెనున్నది.

5. బుద్ధిహీనుడు చేతులు ముడుచు కొని తన మాంసము భక్షించును.

6. శ్రమయును గాలి కైన యత్నములును రెండు చేతులనిండ నుండుటకంటె ఒక చేతినిండ నెమ్మదికలిగి యుండుట మేలు.

7. నేనాలోచింపగా వ్యర్థమైనది మరియొకటి సూర్యుని క్రింద నాకు కనబడెను.

8. ఒంటరిగా నున్న ఒకడు కలడు, అతనికి జతగాడు లేడు కుమారుడు లేడు సహోదరుడు లేడు; అయినను అతడు ఎడతెగక కష్టపడును; అతని కన్ను ఐశ్వర్యముచేత తృప్తిపొందదు, అతడుసుఖమనునది నేనెరుగక ఎవరినిమిత్తము కష్టపడుచున్నానని అను కొనడు; ఇదియు వ్యర్థమైనదై బహు చింత కలిగించును.

9. ఇద్దరి కష్టముచేత ఉభయులకు మంచిఫలముకలుగును గనుక ఒంటిగాడై యుండుటకంటె ఇద్దరు కూడి యుండుట మేలు.

10. వారు పడిపోయినను ఒకడు తనతోడివానిని లేవనెత్తును; అయితే ఒంటరిగాడు పడిపోయినయెడల వానికి శ్రమయే కలుగును, వాని లేవనెత్తువాడు లేక పోవును.

11. ఇద్దరు కలిసి పండుకొనినయెడల వారికి వెట్ట కలుగును; ఒంటరిగానికి వెట్ట ఏలాగు పుట్టును?

12. ఒంటరి యగు నొకనిమీద మరియొకడు పడినయెడల ఇద్దరు కూడి వాని నెదిరింప గలరు, మూడు పేటల త్రాడు త్వరగా తెగిపోదు గదా?

13. మూఢత్వముచేత బుద్ధి మాటలకిక చెవియొగ్గలేని ముసలి రాజుకంటె బీదవాడైన జ్ఞానవంతుడగు చిన్న వాడే శ్రేష్ఠుడు.

14. అట్టివాడు తన దేశమందు బీదవాడుగా పుట్టినను పట్టాభిషేకము నొందుటకు చెరసాలలోనుండి బయలువెళ్లును.

15. సూర్యునిక్రింద సంచరించు సజీవు లందరు గతించిన రాజునకు బదులుగా రాజైన ఆ చిన్న వాని పక్షమున నుందురని నేను తెలిసికొంటిని.

16. అతని ఆధిపత్యము క్రింది జనులకు లెక్కయే లేదు, అయినను తరువాత రాబోవువారు వీనియందు ఇష్టపడరు. నిజముగా ఇదియు వ్యర్థమే, ఒకడు గాలికై ప్రయాసపడినట్టే.