బలిపీఠం మరియు పండుగలు. (1-7)
యూదుల రాకతో వారి అనుభవాల నుండి మనం పాఠం నేర్చుకుందాం. మనం కోరుకున్నవన్నీ సాధించకుండా పరిస్థితులు అడ్డుకున్నప్పటికీ, దేవునిపై దృష్టి పెట్టి మన ప్రయత్నాలను ప్రారంభించడం మరియు ఆరాధనలో పాల్గొనడం యొక్క ప్రాముఖ్యతను ఇది మనకు బోధిస్తుంది. వారు వెంటనే ఆలయాన్ని స్థాపించలేకపోయినప్పటికీ, వారు బలిపీఠాన్ని కలిగి ఉండకూడదని నిర్ణయించుకున్నారు. ప్రమాదం యొక్క ఉనికి మన బాధ్యతలను నెరవేర్చడానికి మనల్ని ప్రేరేపించాలి. మనం అనేకమంది విరోధులను ఎదుర్కొంటామా? అప్పుడు, మన మిత్రుడైన దేవునితో సంబంధాన్ని పెంపొందించుకోవడం అమూల్యమైనది మరియు అతనితో మన సంబంధాన్ని కొనసాగించడం చాలా ముఖ్యం. ప్రార్థనలో సాంత్వన పొందేందుకు మన భయాలు మనకు మార్గనిర్దేశం చేయాలి.
ఆర్థికంగా వెనుకబడిన సంఘం అయినప్పటికీ, వివిధ ఆచారాలు మరియు వేడుకల కోసం చేసిన ఖర్చులు గణనీయంగా ఉన్నాయి. అయినప్పటికీ, నిర్దేశించిన అర్పణలతో పాటు, చాలా మంది వ్యక్తులు ఉదారంగా ప్రభువుకు స్వచ్ఛంద కానుకలను అందించారు. వారు వెంటనే ఆలయ నిర్మాణం కోసం తమను తాము ఏర్పాటు చేసుకున్నారు, చర్య తీసుకోవడానికి సంసిద్ధతను ప్రదర్శిస్తారు. దేవుడు మనల్ని ఒక పనికి పిలిచినప్పుడల్లా, అవసరమైన వనరులను అందించడానికి మనం అతని ప్రొవిడెన్స్‌పై ఆధారపడవచ్చు.
ఆలయ పునాదులు వేయబడ్డాయి. (8-13)
ఆలయ శంకుస్థాపన సమయంలో భావోద్వేగాల అద్భుతమైన సమ్మేళనం స్పష్టంగా కనిపించింది. దేవాలయం లేని కష్టాలను అనుభవించిన వారు ఆనందోత్సాహాలతో స్వామికి కృతజ్ఞతలు తెలిపారు. వారికి, ఈ పునాది అడుగు కూడా అపారమైన ప్రాముఖ్యతను కలిగి ఉంది. కనికరం యొక్క ప్రారంభ వ్యక్తీకరణలు వాటి పూర్తి ఫలాన్ని ఇంకా చేరుకోనప్పటికీ మనం వాటి పట్ల కృతజ్ఞతను పెంపొందించుకోవాలి. మరోవైపు, అసలు ఆలయ వైభవాన్ని గుర్తుచేసుకున్న వారు మరియు కొత్తది యొక్క సంభావ్య న్యూనతను గుర్తించిన వారు తీవ్రమైన రోదనలతో కన్నీళ్లు పెట్టుకున్నారు. వారి దుఃఖం సమర్థించబడింది మరియు ఈ గంభీరమైన మార్పుకు దారితీసిన పాపాల గురించి వారు విలపిస్తే, వారి ప్రతిస్పందన తగినది. అయితే, సామూహిక ఆనందాన్ని తగ్గించడానికి ఇది తప్పుదారి పట్టించింది. నిరాడంబరమైన ప్రారంభాలను తక్కువగా అంచనా వేయడం ద్వారా, వారు అనుభవిస్తున్న మంచితనాన్ని గుర్తించడంలో విఫలమయ్యారు. గత బాధల జ్ఞాపకం ప్రస్తుత ఆశీర్వాదాల అవగాహనను కప్పివేయకూడదు.